إشιά دریکن در سال 1830 در تهران متولد ش
د و در سال 1907 در همان
شهر درگذشت. او از سادات پاریزی، یکwell-known در میان اشرافیهای فارسی بود، اما از نژات متمیزتر باقیماند. تحصیلاتش به خوبی انجام نشده و او بیشتر بر پایه تجربههای زندگی و آفیکاسیونهای مختلفی که در آن زمان رواج بود، به نویسندگی و شعر پرداخته است.
در سالهای اولیه حیات او، دریکن به عنوان یک مجر
د و محبوب بانو شناخته میشد. او به شدت به مطالعه ادبیات و فلسفه مکتوب بو
د و آثار زیادی از این نوع را دربر میگرفت. یکی از آثار مهمش، «لیالی» است که به عنوان اولین رمان فارسی به حساب میرو
د و برای اولیڈیکسیونی در بین نویسندگان فارسی شناخته میشود.
بعد از آن، او با انتشار «حجاب» در سال 1880، به یک وقفه عظیم در زندگی ادبیات فارسی رسیدی. این اثر یک ابروز در مورد مسائل اج
تماعی و سیاسی جامعه بود که شامل نقدشґریهای اج
تماعی و انتقاد ازهای موجود بود. دریکن همچنین به نویسندگی تعدادی از مقالات در مجلات مختلفی در ایران و خارج کشور پرداخته است، که meisten از آنها در زمینه فیلسوفی و اج
تماعی منتشر شدهاند.
در سالهای اخیر حیات او، دریکن به عنوان یک فیلسوف و اندیشمند شناخته میش
د و آثارش در بین روشنفکران و
دانشجویان به شدت مورد تحسین قرار میگرفت. او همچنین به عنوان یک وکیل برای رفع برابری اج
تماعی و سیاسی زنان و فرودستاییها تلا
ش ک??د.
این بانوی ادیب، نه تنها به عنوان یک نویسنده و فیلسوف ممتاز، بلکه به عنوان یک قیام در جهان ادب فارسی شناخته میشود. آثارش همچنان تأثیر عمیقی بر اندیشمن
دان و علاقهمن
دان به ادبیات و فلسفه دارد.
.jpg)
